Weno, máis e máis imaxes para recordar. Menos os libros de "Micho", recordo todo, porque eu era máis dos cadernos "Rubio". ¿E que me decides de Wally? Eu teño o libro amarillo e... como me molaba.
Pero o que máis máis máis máis me gustaba (como non) eran as miñas superpelis de Disney. Seime os diálogos de todiñas.
4 comentarios:
tenho muitas saudades dos 4 anos, era tudo tão puro, tão inocene. os filmes da lassie, da disney.. que sonho.
é a primeira vez que comento o teu blog.. é muito interessante.
visita o meu também, aqui está o endereço.
beforethewords.blogsopt.com
vexo nova xente por aki...
jejeje
saudos ligia!!!
joer, pois seguimos kos rekordos...
o kasio, xorxe mais eu. vaia tardes de musika ke nos dabamos...
o konekta 4, eu sempre gañaba en 3 movementos... (ejem)
os vixilantes da praia, ou o ke e o mesmo, pamela korrendo semidesnuda pola kosta... (kon esa serie aprendin a usar o mando ka man eskerda) jajaja
en fin, ke bos rekordos!
the knight rider!!!!!! Buah q peacho de buga!!. E o conductor, que me decides, dese Michael enfundao en chupa e pantacas de coiro, cos pelos do peito o vento e os da cabeza o afro?
E a plastilinaaaaa, cantantas horas teño pasado sin estudiar por entrenar a miña mente ca masa esa de cores facendo mil cousas q so eu sabia o que eran...
Ah, si, eu tamen son mais de rubio. Dos cadernos, non de José David...
xa che digo,k non comeu conguitos ou se pasou o dia cantando a de oliver e benji.o k nunca xoguei foi a ese de simon tin tiven o libro de micho
Publicar un comentario